LİMON KOLONYASI - Hakan Türksoy

Kültürümüzün bir parçası olan kolonyayı her yerde ve her ortamda kullandık.

Sevinirken, üzüntülüyken, koşarken, yatarken bile yanımızda idi kolonya.

Kokusu hafızalarımıza kazındı, hatta genlerimize geçti desem abartmış olmam. Çünkü o limon kokusunu duyduğumuzda hafızalarımızdaki bazı anılar ortaya çıkıyor.

Güzel anıysa ne ala, üzüntülü anıysa kolonyadan uzak durmaya çalışıyoruz. Hatta nefret ettiğini söyleyenler bile oluyor. Doğrusu kolonyanın hiçbir kabahati yok, kabahat anılarda...

Pandemi günlerini hatırlayın. Ellerimizi kolonyayla dezenfekte etmemiz söyleniyordu.

Habuki biz çok uzun zamandır evimize gelen misafire önce kolonya ikram ederek hoş geldin diyorduk.

Meğer büyüklerimizin farkında olmadan kullandığı kolonya aslında bir nimetmiş

Bazı şeyleri geç kabulleniyoruz. Fakat bir kere kabullendik mi vazgeçmek zaman alıyor...

Yaklaşık yarım asır önce İspanyol paça pantolan moda oldu. İspanyol paçayı kabul etmeyenler oldu.

Sonra paçalar daraldı. Fakat kırsal  kesimde İspanyol paça pantolan modası hala devam ediyor.

Yine kırsal kesimde bir kahveye oturup bisküvi yiyene herkes turist muamelesi yapıyordu. Şimdi yaşlı-başlı adamlar kahvelerde, çay ocaklarında bisküviyi çaya batırıp yiyor.

Neden kırsal kesimden örnek veriyorum? Millettin efendisi oldukları için.

Başka bir örnek vereyim. Tekirdağ Süleymanpaşa'da Hürriyet Mahallesi büyüdü gelişti. Komşu Atatürk Mahallesi'de ona katıldı. Hürriyet, Atatürk ve Cumhuriyet Mahalleriyle adeta yeni bir Tekirdağ (Süleymanpaşa) oluştu. Bu mahallerde ne ararsanız var. Yani aylarca merkeze inmeye gerek kalmadı.

Ben bir perdeciye yeni Tekirdağ'a şube aç dediğimde itiraz etmişti. Başka şehirden gelen biri perdeci açtı. Şimdi sokakta tanıdık biriyle karşılaşamıyoruz diyorlar. Karşılaşamazsınız tabii.

Dediğim gibi geç kabulleniyoruz. Fakat “Papaz her zaman pilav yemez” misali, bazen geç kabullenmenin sonu iyi olmuyor. Günümüz de artık işe yaramadığı halde birilerin vazgeçemediği konular var. 

İnanın o konu ya da konularında zamanı geldi. Biraz geç kalmış olsalar da vazgeçmeleri an meselesi.